گزارش مدیریت آموزش؛
چالش های بیشتر از ۷ میلیون بی سواد در کشور و ترک تحصیل کرده ها
به گزارش مدیریت آموزش باوجود تلاشهای سازمان نهضت سوادآموزی از سال ۵۸ تا کنون و همینطور گستردگی زیر پوشش قرار دادن افراد لازم التعلیم توسط آموزش و پرورش اما هنوز جامعه ما با حدود ۷.۵ میلیون بی سواد روبروست.
خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه: از ۸۷ سال پیش کلید مبارزه با بی سوادی در ایران زده شد و تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی مبارزه با بی سوادی را سازمان های تعلیمات اکابر، سازمان آموزش سالمندان، سازمان آموزش بزرگسالان و کمیته ملی پیکار با بی سوادی، سازمان ملی جهاد سوادآموزی به عهده داشتند و برای همین پراکندگی بود که تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی طبق سرشماری سال ۵۵، از جمعیت حدود ۲۷ میلیون نفری که ۶ سال به بالا سن داشتند، بیش از ۱۴ میلیون نفر یعنی حدود ۵۲ درصد جامعه را بی سوادان تشکیل می دادند. در کنار این مسئله عدم دسترسی کودکان لازم التعلیم به امکان تحصیل هم بسیار در پهنه ایران گسترده بود. شاید همین مسئله بود که موجب شد در ۷ دی ۱۳۵۸ سازمان نهضت سوادآموزی به فرمان امام خمینی (ره) تشکیل گردد تا آموزش خواندن، نوشتن، ریاضی، آموزش دینی به بزرگسالان به شکل گسترده و جدی پیگیری شود. حالا پس از گذشت ۴۲ سال باید بار دیگر به اهداف این سازمان نگاهی انداخت. شاید تا قبل از شیوع ویروس کرونا در کشور این بازبینی با این دید می توانست جلو برود که هدف از تشکیل این نهاد که ریشه کنی بی سوادی در کشور بود به مقصود رسیده است. و باید این دید پیگیری می شد که: بر طبق آخرین تعریف یونسکو در سفارش نامه آموزش بزرگسالان سواد شامل مهارت خواندن و نوشتن، شناخت، درک، تفسیر، خلق، تعامل و حساب کردن با بهره گیری از متون چاپی و منابع نوشتاری و همین طور توانایی حل مشکلات در یک محیط رو به رشد فناورانه و غنی از اطلاعات است. شاپور محمد زاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی درباره تعریف سواد در آخرین نشست خبری خود گفته است: یونسکو ۴ تعریف برای سواد تعریف کرده اما حالا تعریف چهارم مدنظر است سواد یعنی این که فرد بتواند با آموخته های خود تغییراتی در زندگی و جامعه خود به وجود بیاورد. در این راستا حدود ۵۰۰ مرکز یادگیری محلی ما براین اساس فعالیت دارند. اما کرونا و آمار ترک تحصیل کرده ها و کسانی که وارد چرخه آموزش نمی شوند، گوشزد کرد هر چند همچنان باید مطالبه گر اصلی در این عرصه در بدنه اصلی آموزش و پرور ش باشد تا تمام کودکان لازم التعلیم حتی در همین دوران کرونا تحت پوشش قرار بگیرند و برای کسانی که در این دو سال ترک تحصیل کرده اند و تعدادی از آنها دیگر به چرخه آموزش باز نخواهند گشت، هم باید مطالبه گری را از معاونت های مختلف آموزش و پرورش پی گرفت، اما شاید نیاز باشد برای ۵ سال آینده یک مسئولیت مضاعفی برای سازمان نهضت سوادآموزی تعریف کرد. امروز پوشش گسترده مدارس را در سراسر کشور شاهد می باشیم و ساختمان مدارس به دور دست ترین روستاها هم رسیده است و در دوران کرونا یکی از بحث های مهم از همان روزهای نخست که آموزش مجازی سیطره پیدا کرد عدم دسترسی کودکان در پهنه ایران به زیر ساخت های آموزش مجازی بود که کودکان واجب التعلیم را تحت تاثیر قرار داد. اتفاقی که موجب شد خیلی ها دیگر قید ادامه تحصیل را بزنند.آمار رسمی در سال ۹۸ می گفتند که بیش از ۸ میلیون نفر بی سواد در کشور داشتیم و قدر مطلق بی سوادی (۱۰ تا ۴۹ ساله ها) عدد ۲ میلیون و ۶۷۰ هزار را با خوداظهاری نشان می داد که از این تعداد ۳۶۰ هزار اتباع خارجی بودند. این تا قبل از شیوع ویروس کرونا در کشور بود. شاپور محمدزاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در آخرین نشست خبری خود اعلام نمود که حالا برآوردهای انجام شده درباب میانگین کشوری باسوادی در آخر سال ۹۹ و ابتدای سال ۱۴۰۰ نشان میدهد این نرخ برای زنان به ۹۶ درصد و برای مردان به ۹۸ درصد رسیده است. همین طور برآورد ما این است که نرخ باسوادی در مدت زمان مذکور برای روستاییان ۹۲ درصد و برای شهرنشینان ۹۸ درصد است. رئیس سازمان نهضت سوادآموزی با تاکید بر شناسایی و جذب بی سوادان بیان کرد: تا آخر سال ۹۹ بر طبق برآوردها درصد باسوادی شهرنشینان ۹۸ و درصد باسوادی روستانشینان ۹۶ درصد پیش بینی می شود. وی همین طور اعلام نمود ۵۰ درصد کارهای سازمان برای بی سوادان و ۵۰ درصد دیگر فعالیت ها برای کم سوادان خواهد بود. وی استقرار آموزش بزرگسالان در دوره متوسطه و ابتدایی را بیان کرد و از ۳۶ هزار اتباع خارجی که در کلاس های سوادآموزی شرکت کرده اند گفت. هم اکنون در گروه ۱۰ ساله ها ۱۰ هزار نفر تحت پوشش هستند که در کلاس های سوادآموزی مشغول به تحصیل هستند. لزوم توجه بیشتر به بازگشت افراد به چرخه بی سوادیاما همچنان دو نکته باید مورد توجه قرار بگیرد: یکی بحث بازگشت به بازتعریف سواد و بیرون آمدن از چرخه صرف یاد دادن خواندن و نوشتن به افراد تحت پوشش سازمان نهضت سوادآموزی و دیگری به عهده گرفتن قسمتی از مسئولیت کسانی که در این دو سال از چرخه آموزش باز ماندند توسط این سازمان. چون که این سازمان به شکل میدانی تری به تک تک افراد در پهنه ایران می تواند دسترسی داشته باشد. بازتعریف سواد و بیرون آمدن از چرخه صرف یاد دادن خواندن و نوشتن به افراد تحت پوشش سازمان نهضت سوادآموزی و به عهده گرفتن قسمتی از مسئولیت کسانی که در این دو سال از چرخه آموزش باز ماندند توسط این سازمان می تواند موضوعات مورد توجه سازمان نهضت سوادآموزی در سالگرد تاسیسش باشدیکی دیگر از مسائلی که امروزه در زمینه سوادآموزی مطرح است، بحث بازگشت افراد به چرخه بی سوادی است که شاید کرونا آنرا شدت بخشیده است به این معنا که افراد ممکنست سواد خواندن و نوشتن را یاد بگیرند اما به سبب نبود مشوق های لازم محیطی، عدم نیاز به سواد در زندگی روزمره در خیلی از مناطق محروم و روستایی و نبود ابزاری برای ارتقا سواد در بزرگسالان، به مرور این افراد باردیگر به چرخه بی سوادان جامعه باز می گردند. قبلاً اگر بزرگسالان در این دایره بودند حالا باید کودکان و نوجوانانی را هم در این چرخه در نظر گرفت. در سال ۹۸ رئیس سازمان نهضت سوادآموزی اعلام نمود که تصمیم داریم سازمان نهضت سواد آموزی را به سازمان نهضت و آموزش بزرگسالان تبدیل نماییم. این در حالیست که مدارس بزرگسال (شبانه) را در سه دسته مدارس دولتی و داوطلب آزاد، مراکز آموزش الکترونیکی و هنرستان ها درحال فعالیت داریم که زیر نظر سازمان مدارس و مراکز غیردولتی فعالیت می نمایند و حداقل سن ۱۶ و حداکثر ۲۴ سال را پوشش می دهند و همان زمان هم مشخص نشد که آیا نظر رئیس سازمان نهضت سوادآموزی ادغام و گسترش همین بخش در نهضت است و یا تعریف دیگری از آموزش بزرگسالان در نظر است که بنظر می رسد در صورت مطرح بودن مبحث دوم یک موازی کاری در آموزش و پرورش رخ خواهد داد. در این دو سال البته کمتر در این زمینه سخن گفته شد. نکته مهم دیگر که در سالروز تأسیس سازمان نهضت سوادآموزی شاید باید به آن اشاره نمود این است که خروجی سوادآموزان تحت پوشش این سازمان به چه میزان پایداری سواد دست پیدا می کنند؟وجود ۷.۵ میلیون بی سواد در کشوربزرگترین دستاورد سازمان نهضت سوادآموزی در سالهای استقرار خود محرومیت زدایی در زمینه سوادآموزی بود و طبق آمارها در زمینه سوادآموزی با کمک گسترش نظام آموزش و پرورش در سطح کشور و کارهای این سازمان به مطلوب نزدیک هستیم اما واقعیت این است که نیاز جدی به بازتعریف سواد، تجدید نظر در روش های سوادآموزی و تعامل بیشتر این سازمان با آموزش ابتدایی و متوسطه نیاز امروز جامعه است. محمدزاده می گوید: با اجرای طرح بسیج عمومی سوادآموزی در سال ۱۳۶۹ و آموزش بیش از ۴.۱ میلیون نفر بی سواد مطلق در طول یک دهه، در سال ۱۳۷۵ نرخ باسوادی در ایران به ۷۹.۵ درصد رسید (۱۸ درصد افزایش). این افزایش در سرشماری ۱۳۸۵، ۹۰ و ۱۳۹۵ به ترتیب به ۸۴.۶ درصد، ۸۴.۸ درصد و ۸۷.۶ درصد ادامه پیدا کرد و در برآوردسال ۱۴۰۰ این رقم به ۹۰.۵ درصد بالا رفته است. اما متأسفانه هنوز جامعه ما با حدود ۷.۵ میلیون بی سواد روبروست.
منبع: olms.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب