مدرسه ای به وسعت دنیا
مدیریت آموزش: تاكنون برایتان سوال پیش آمده كه افراد خارجی و مقیم ایران در كجا تحصیل میكنند؟مدرسه بین الملل و تطبیقی تهران میزبان دانش آموزانی است كه یا ملیت ایرانی ندارند یاپدر یامادرشان غیرایرانی است.
به گزارش مدیریت آموزش به نقل از مهر، اینجا بیش از ۵۰۰ دانش آموز از ۵ قاره و ۲۰ كشور جهان در كنار هم زندگی می كنند؛با زبان، نژاد و حتی مذهب متفاوت. امروز ۸ اردیبهشت شروع جشنواره خلاقیت همین دانش آموزان با عنوان «الف تا یای زندگی» بود.در یك فضای نمایشگاهی بزرگ، حاصل تلاش ۳۰۰ دانش آموز در قالب غرفه های مختلف به نمایش گذاشته شده بود؛از كوشش برای كاشت باكتری و ساختن یك سس خوشمزه بدون روغن و افزودنی های مضر تا مرور ضرب المثل های معروف جهان با كمك تصویر سازی هایی كه خود دانش آموزان انجام داده اند. افشین بابایی رئیس انجمن اولیا و مربیان مدرسه درباره این نمایشگاه می گوید: «این در حقیقت یك فرصت عالی برای شناخت توانمندی های دانش آموزان و خلاقیت های آنها است كه بر مبنای مشارك ۳ ضلع یعنی دانش آموزان؛اولیای آنها و مدیران مدرسه بوجود آمده است.ما البته خواهان توجه بیشتر آموزش و پرورش به این مدرسه دولتی هستیم، اما بدون كمك آنها و با كمك همین ۳ ضلع كارمان را پیش می بریم.آنچه پرارزش است همین مشاركت است.خیلی از معلم ها حتی برای مشاركت در این نمایشگاه نمره ای برای دانش آموزان در نظر نگرفته اند، اما باز هم آنها با انگیزه مشاركت دارند.شاید باور نكنید، اما دانش آموزان برای برپایی این نمایشگاه از پول توجیبی خودشان هزینه كرده اند.همه تلاش شان هم این بوده كه با هزینه كم، خلاقیت و استفاده از آنچه در دسترس دارند این كار را انجام بدهند.من فكر می كنم بهتر است به جای اینكه در مدارس از دانش آموزان بخواهیم روی موضوعات بی فایده كار عملی انجام بدهند، همه چیز را هم از اینترنت كپی پیست كنند و تازه این كار را هم پدر و مادرشان انجام بدهند، بهتر است چنین موقعیت هایی را تجربه كنند.» پژوهش محوری واقعی در كارهای دانش آموزی را می توان در چنین نمایشگاه دید.در یك غرفه كوچك چند دانش آموز زندگی حضرت ابراهیم را با كمك تصاویر ساده ای كه خودشان كشیده اند به نمایش گذاشته اند.«المیرا» كه پدر ایرانی و مادر روسی دارد می گوید: «من زندگی حضرت ابراهیم را انتخاب كرده ام.چون نشان داده است اگر انسان خدا را داشته باشد، می تواند از سخت ترین موانع حتی قرار گرفتن در آتش هم به سلامت بگذرد.» در غرفه دیگری، ۴ دانش آموز كه هویت های لبنانی، چینی، بحرینی و اماراتی دارند نمایش شمس و مولانا را اجرا می كنند.یكی شان شمس است و دیگری مولانا.یك نفر راوی قصه شده و یكی دیگر هم هنگام روایت روای، شعرهای از مولانا را می خواند.شنیدن «مرده بدم زنده شدم، دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم» با لهجه چینی آنقدر جذاب هست كه همه بازید كننده ها را مجبور به توقف در این غرفه كند.در فضای نمایشگاه دو دختر مقطع ابتدایی، ماكتی از یك اتوبوس را درست كرده اند، بین غرفه ها می چرخند و بازدید كننده ها را مثلا سوار اتوبوس می كنند تا آنها را به غرفه خودشان ببرند و نتیجه تحقیق شان درباره تاثیر ورزش بر زندگی سالم را نشان شان بدهند. نكته جالب اما حوصله و اراده آنها برای معرفی كارهای شان است.حتی اگر فقط یك بازید كننده داشته باشند، با شوق و اشتیاق و به صورت كامل فعالیت های شان را برایش توصیف می كنند. دكتر مریم دلاور مدیر مدرسه اصرار دارد كه این نمایشگاه می تواند در همه مدرسه ها برگزار گردد.او می گوید: «اگر اصل را بر كوشش برای كشف توانمندی و خلاقیت دانش آموزان بگذاریم، هر مدرسه ای با هر سطحی از توانمندی می تواند چنین تجربه ای را داشته باشد.البته ما هم در این مدرسه هزینه زیادی برای این نمایشگاه نداده ایم.مدرسه تنها مراسم افتتاحیه و برپایی غرفه ها را پرداخت كرده و بقیه هزینه ها با كمك خود دانش آموزان پرداخت شده است.البته ما برای اعتلا و ارتقای این مدرسه تلاش می نماییم.چون معتقدیم دانش آموزان غیر ایرانی كه برای یك یا چند سال در اینجا درس می خوانند، وقتی به كشور خودشان برگردند در حقیقت سفیرانی كوچك برای كشور مان خواهند بود.پس ما علاوه بر تكلیف مان بعنوان یك معلم، باید در این زمینه هم خودمان را مكلف بدانیم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب