فارن پالسی:
ترامپ به حامیان خود خیانت می کند
مدیریت آموزش: نشریه آمریکایی در گزارشی تحلیلی درباره ی تغییر مواضع رییس جمهور در حوزه سیاست خارجی تأکید کردکه ترامپ از فقدان یک استراتژی منسجم و روشن رنج می برد و بیشتر مایل است که به هر طریق ممکن درمرکز توجهات باشد.
به گزارش مدیریت آموزش به نقل از خبرگزاری مشرق، «دونالد ترامپ» رییس جمهور آمریکا در هفته های اخیر چرخش قابل توجهی در مواضع سیاست خارجی خود داشته است که نشان دهنده فاصله گرفتن آشکار او از مواضعی است که در گذشته اتخاذ نموده بود. و این، لحظه ای عجیب برای دولت ترامپ و حامیان جنبش ماگا (MAGA- آمریکا را باردیگر بزرگ کنیم) است.
ترامپ بجای این که طبق وعده انتخاباتی اش در سال ۲۰۲۴ با «ولادیمیر پوتین» رییس جمهور روسیه به توافق برسد و به جنگ اوکراین ظرف ۲۴ ساعت پایان دهد یا تمام کمک های ایالات متحده به اوکراین را برای همیشه متوقف نماید، حال قول داده است که کمک های نظامی بیشتری به کی یف ارسال نماید و حتی «ولودیمیر زلنسکی» رییس جمهور اوکراین را تشویق نموده است که بطور مستقیم به مسکو حمله کند، سفارش ای که بعد از افشای این ماجرا از آن عقب نشینی کرد. او بااینکه قول حمایت در سطح دوران دولت بایدن را نمی دهد، این هنوز یک تغییر قابل توجه است که انتقاد شدید طرفداران سابق ماگا مانند «مارجوری تیلور گرین» عضو مجلس نمایندگان و «استیو بنن» دستیار سابق ترامپ را برانگیخته است.
به نوشته فارن پالسی، بطور مشابه، او بجای این که از اروپا فاصله بگیرد و به شدت به سوی آسیا آن گونه که مقاماتی مانند «البریج کولبی» معاون وزیر دفاع مدت هاست بر آن اصرار دارند، متمایل شود، علاقه جدیدی به ناتو ابراز کرده است. او خاورمیانه را هم رها نمی کند و به اسرائیل اجازه می دهد هر کاری که می خواهد انجام دهد، همانطور که همه روسای جمهور قبل از او انجام داده اند. ترامپ حتی ماه گذشته به درخواست اسرائیل مقابل ایران وارد جنگ شد و به نیروهای آمریکایی فرمان داد تا تاسیسات هسته ای ایران را در تلاشی ناموفق برای از بین بردن برنامه هسته ای آن بمباران کنند. نومحافظه کارانی که هیچ گاه طرفدار ترامپ نبوده اند، مانند «بیل کریستول» خوشحال بودند اما طرفداران سابق مانند «تاکر کارلسون» ناامید شدند. ترامپ در نهایت بتازگی موافقت کرده که به شرکت «ان ویدیا» اجازه دهد فروش تراشه های پیشرفته به چین را از سر بگیرد که نشان میدهد او از کوشش های گذشته برای سرکوب پیشرفت های فناوری چین بوسیله کنترل صادرات عقب نشینی می کند.
ترامپ نشریه فارن پالسی اضافه کرد: نمی توان اظهار داشت که ترامپ آدم جدیدی شده است. او هنوز به جنگ تعرفه ای به لحاظ اقتصادی غلط خود متعهد است، هنوز روابط با متحدان کلیدی اش را که ایالات متحده برای ایجاد تعادل در مقابل چین به آنها نیاز دارد، تضعیف می کند و هنوز در تلاشی نفس گیر و احمقانه برای از بین بردن جامعه ی علمی ایالات متحده و تضعیف دانشگاه های برتر آنست. رهبران چین باید از خوشی ذوق زده باشند: در عصری که تسلط علمی و فناوری کلید قدرت جهانی است، دولت ترامپ درگیر خلع سلاح یک جانبه است.
ترامپ همین طور به انتقام جویی مقابل دشمنان شخصی خود ادامه می دهد، نشانه های رو به ازدیادی از زوال شناختی او نشان می دهند و با خوشی ریاست فاسدترین دولت تاریخ ایالات متحده را بر عهده دارد. او قرار نیست در سن بالا به فرد متفاوتی تبدیل گردد اما اقدامات اخیر او، آن سیاست خارجی که وعده اش را داده بود یا پیروانش انتظار داشتند، نیست.
رسانه آمریکایی به توضیح دلیلهای اقدامات او از جنبه های مختلف پرداخت و نوشت: یک توضیح واضح این است که «حباب» سیاست خارجی، به رغم کوشش های ترامپ برای به زانو درآوردن آن، باردیگر درحال شکست دادن اوست. تشکیلات سیاست خارجی در طول دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، بیشتر کوشش های او را خنثی کرد، برای اینکه او نمی دانست دولت چه طور کار می کند و نه استراتژی روشنی برای غلبه بر این تشکیلات داشت و نه کادری از مقامات وفادار که صادقانه دیدگاه او را اجرا کنند. بنابراین، بجز سیاست تجاری، جوهره سیاست خارجی ایالات متحده در طول دوره اول ریاست جمهوری ترامپ تغییر چندانی نکرد. ترامپ، همانطور که انتظار میرفت، شکست های فراوان خودرا به گردن به اصطلاح «دولت پنهان» انداخت و قول داد که اگر فرصت دیگری پیدا کند، بهتر عمل خواهدنمود.
او این دفعه اهتمام کرد با انتصاب وفاداران خوش عکس در سمت های کلیدی کابینه یا سایر مناصب تأثیرگذار، همچون وزارت امورخارجه و وزارت دفاع بر این حباب غلبه کند اما حتی قرار دادن نوکران مطیع در رأس بخش های کلیدی آن طور که او امیدوار بود، نتیجه نداده است. اول از همه، ترامپ مدیر بدی است که قادر به ارائه دستورالعمل های واضح، منسجم و مداوم به زیردستان خود برای پیروی نیست. دوم، همانطور که بسیاری نگران بودند، «پیت هگست» وزیر دفاع یک مدیر بی کفایت و نالایق است که بارها اشتباه کرده و دفتر او، بگفته یکی از دستیاران سابقش، دریایی از اختلال است. «مارکو روبیو» وزیر امورخارجه یک متعصب با گرایش های نئوکانی قوی است؛ او رییس خودرا تحمل نخواهد کرد اما او را به مسیرهای خطرناکی سوق خواهد داد.
فارن پالسی اشاره کرد: خلاصه کلام این است که رویارویی با حباب مستلزم آنست که رییس جمهور افراد باهوش، باتجربه و آگاه زیادی را در سمت های کلیدی قرار دهد و با آنها برای تدوین یک استراتژی منسجم که منعکس کننده مجموعه ای متفاوت از اصول باشد، همکاری کند. رییس جمهور حال دو فرصت برای دستیابی به این هدف داشته است و هر دو بار موفق بوده است.
یک توضیح متفاوت و خوشایندتر این است که ترامپ فقط درحال وفق دادن خود با واقعیت است. او دریافته است که دوستی ظاهری اش با پوتین نفوذ زیادی بر رهبر روسیه به او نداده و پوتین قرار نیست فقط بدین سبب که ترامپ می خواهد، جنگ را پایان دهد. ترامپ ممکنست با دیدگاه «جو بایدن» رییس جمهور پیشین آمریکا بر اساس این که پوتین یک رهبر شرور است که باید قاطعانه شکست داده شود، موافق نباشد اما حال تشخیص داده که رییس جمهور روسیه تا آن زمان که به پیروزی غائی خود اطمینان داشته باشد، مذاکره جدی نخواهد کرد و این سبب شده است که او حال به رویکرد بایدن نزدیک تر شود. در حقیقت، تغییرات اخیر ترامپ نشانه ای از یادگیری اوست و نه نشانه ای از نفوذ طولانی مدت دولت پنهان.
نشریه آمریکایی در ادامه با اشاره به این که در غرب آسیا نیز داستان مشابهی جریان دارد، اضافه کرد: ترامپ نیز مانند بایدن هیچ گاه قصد نداشت فشار جدی بر اسرائیل وارد کند، به این علت است که جنگ نسل کشی مقابل غزه با حمایت فعال ایالات متحده بازهم ادامه دارد. ایران هیچ گاه قرار نبود با درخواست ترامپ و روبیو بر اساس کنار گذاشتن کل ظرفیت غنی سازی هسته ای خود موافقت کند. بنابراین، با مسدود شدن مسیر دیپلماسی، «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل توانست ترامپ را قانع کند که حملات هوایی می تواند برنامه هسته ای ایران را از بین ببرد و سلطه منطقه ای اسرائیل را تثبیت کند.
فارن پالسی اصرار کرد که «با این حال، جنگ به این اهداف دست نیافت و اسرائیل هنوز برای ایجاد هژمونی واقعی در منطقه بسیار کوچک است».
ترامپ در مورد چین هم، شاید رییس جمهور و مشاورانش فهمیده اند که یک جنگ اقتصادی تمام عیار با پکن لطمه قابل توجهی به اقتصاد ایالات متحده وارد خواهدنمود و قرار نیست پیشرفت های چین در عرصه فناوری را متوقف نماید. اگر چنین است، پس لغو ممنوعیت صادرات تراشه های ان ویدیا و مذاکره برای نوعی توافق تجاری موقت منطقی بنظر می رسد.
به نظر می رسد که ترامپ اهتمام دارد با شرایط درحال تغییر سازگار شود اما این توضیح نشاندهنده درجه ای از انسجام و دیدگاه راهبردی است که درک آن دشوار خواهد بود. کمک به اسرائیل برای کشتن تعداد بیشتری از مردم غزه و اجازه دادن به آن برای بمباران حوثی ها، لبنان و سوریه هر زمانی که بخواهد، ایالات متحده یا اسرائیل را امن تر نمی کند و بمباران ایران احیانا سران آنرا متقاعد خواهدنمود که به سوی سلاح هسته ای هجوم ببرند. همین طور ارسال سیستم های موشکی پاتریوت بیشتر یا سایر تسلیحات به اوکراین، وضعیت میدان نبرد یا محاسبات سیاسی پوتین را تغییر نمی دهد و در این بین، واشنگتن نه راهکار سیاسی که هر دو طرف امکان دارد، قبول کنند را پیشنهاد کرده و نه پذیرفته است که هیچ چاره ای ندارد و تصمیم به کناره گیری گرفته است.
فارن پالسی دلیل دیگر تغییر در مواضع سیاست خارجی ترامپ را مربوط به خودخواهی رییس جمهور دانست و اشاره کرد: او سلاح های بیشتری به اوکراین می فرستد، نه بدین سبب که تعهد جدیدی به استقلال آن کشور دارد، بلکه بدین سبب که پوتین موجب می شد او بد جلوه کند. او بعد از آنکه «مارک روته» دبیرکل ناتو، او را غرق در چاپلوسی هایی کرد که شایسته یک درباری قرون وسطایی بود، تصمیم گرفت که ناتو مشکلی ندارد. او وارد یک جنگ بی مدلول در خاورمیانه شد برای اینکه با بزرگ کردن مسائل، وانمود می کرد که او مسئول است، صرف نظر از این که نتیجه چه خواهد بود.
رویکرد متناوب ترامپ در مورد تعرفه ها نیز بطورکامل با این توضیح سازگار است: او تعرفه ها را دوست دارد، برای اینکه توجه همه را به او معطوف می کند. آنها بالا می روند، پایین می آیند، متوقف می شوند و سپس باردیگر برقرار می شوند و هر بار رسانه ها به وجد می آیند و باردیگر آغاز به صحبت در مورد او می کنند.
از دیدگاه برخی ناظران، فقدان یک جهان بینی منسجم یا یکپارچه در ترامپ و دغدغه بی وقفه او نسبت به تصویر خودش، بر افراط گرایی رایج در پایگاه ماگا ارجحیت دارد، برای اینکه فقدان هرگونه اعتقاد واقعی به سیاست یا ترجیحات سیاسی عمیق - جدا از تمرکز او بر تعرفه ها و کسری تجاری - تغییر مسیر در را در صورت نیاز برای او آسان تر می کند.
رسانه آمریکایی با تأکید بر این که «ترامپ نمی تواند منافع ملی را از منافع شخصی خود جدا کند» اصرار کرد او به همین دلیل، بازهم در قضاوت استعدادها افتضاح است و به طرز مشهودی در مقابل چاپلوسی لطمه پذیر است، سیاست خارجی ایالات متحده در دوران او حتی نامنظم تر، از نظر داخلی ناسازگارتر و غیرسازنده تر از همیشه شده است.
منبع: مدیریت آموزش
این مطلب مدیریت آموزش برایتان مفید بود؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب