گزارش مدیریت آموزش؛
دو روی سكه تحصیل دانش آموزان روستایی و عشایر در سایه كرونا
دانش آموزان روستایی و عشایر با شیوع كرونا بیشتر از پیش با مشكلات دست و پنجه نرم می كنند؛ مشكلاتی كه این دفعه از زبان معلمان به آن اشاره كردیم.
خبرگزاری مهر -گروه جامعه-فاطمه میرزاجعفری: تحصیل و بهره مندی از آموزش قبل از انتشار کرونا هم قصه غم انگیزی داشت اما با انتشار کرونا فاصله دسترسی های آموزشی بیشتر از پیش نمایان شد و با معرفی سامانه «شاد» از جانب وزیر آموزش و پرورش بعنوان سامانه آموزش مجازی دانش آمزوی و ایجاد ارتباط و تعامل معلمان در بعضی جاها بیشتر خویش را نشان داد؛ همچون در مناطق روستایی و عشایری و مناطق محروم
با معرفی سامانه شاد بود که تازه محرومیت دانش آموزان و خانواده آنها مشخص شد چونکه استفاده از این سامانه نیازمند گوشیهای تلفن همراه با بهره مندی نرم افزار اندروید ۴ به بالا و اینترنت بود. مشکلی که برای خانواده ها هزینه های زیادی را می تراشید و دانش آموزان را با استرس عدم ادامه تحصیل مواجهه می کرد.
اما در بین تمامی مشکلات برای ادامه تحصیل، دانش آموزان روستایی و عشایر از همه بیشتر با پیچ و خم بهره مندی از تحصیل دست و پنجه نرم می کنند؛ البته همین حالا اگر از مسؤلان بپرسید که در روزهایی که آموزش های مجازی برای ادامه آموزش، جایگزین آموزش های حضوری شد و یا در ایام اخیر که آموزش ها امکان حضوری شدن پیدا کردند، مشکلات سد راه دانش آموزان عشایر و روستایی بوده است، جوابی که می شنوید این است که اتفاقاً آنها مشکلات کمتری دارند چون که بسته های یادگیری مهیا شده و یا کرونا کمتر آنها را درگیر کرده و آموزش ها حضوری بوده و… اما میان گزارش های کاغذی و مکتوب تا آنچه که در جریان است فاصله عمیق و زیادی جریان دارد.
آموزش را در مناطق روستایی و عشایر باید از زاویه دید دانش آموزان آن مناطق و معلمان هم روایت کرد آن وقت با دو روایت متفاوت و بخشی از واقعیت هایی که کمتر به آنها پرداخته شده است روبه رو خواهیم شد.
آموزش در مناطق محروم به خصوص مناطق روستایی و عشایری دو روی یک سکه است که یک روی آن روایت معلم ها و دانش آموزان و عدم برخورداری آنها از اینترنت، گوشیهای تلفن همراه، تلویزیون و حتی مسافت زیاد مدارس روستایی با محل چادرهای عشایری و.... است و روی دیگر اظهارات مسؤلان که به عقیده شان کارها روی روال طی شده، درسنامه ها ارسال و هیچیک از دانش آموزان در شرایط کرونایی از تحصیل باز نمانده اند.
قصه غم انگیز استفاده از «شاد» برای دانش آموزان عشایر
البته مسؤلان دفتر آموزش عشایر وزارت آموزش و پرورش از توزیع درسنامه های آموزشی برای بهره مندی تمامی دانش آموزان عشایر و روستایی اطلاع داده اند تا بدین سان هیچ دانش آموزی از تحصیل باز نماند اما به عقیده معلمان این درسنامه ها برای دانش آموزان عشایر هیچ کارکردی ندارد چونکه دانش آموزان به تنهایی نمی توانند با استفاده از درسنامه به ادامه تحصیل بپردازند و بیشتر والدین آنها هم بی سواد هستند.
البته تمام ماجرا به مشکلات استفاده از درسنامه ها ختم نمی گردد بلکه مشکل اصلی دانش آموزان روستایی و عشایر عدم دسترسی به شبکه شاد است؛ کافی است فقط یک مرتبه به یکی از مناطق روستایی و عشایر سفر کنید یا پای درد و دل معلم ها و دانش آموزان این مناطق بنشینید تا ببینید که دسترسی به شبکه شاد و یا هر شبکه اجتماعی دیگر برای این مناطق مانند پیمودن هفت خوان رستم است.
وقتی صبحت از آموزش مجازی و آنلاین می شود مسؤلان یک نسخه واحد را برای تمام دانش آموزان در سرتاسر کشور می پیچند غافل از اینکه دانش آموزانی هستند که حتی نمی دانند موبایل چیست و چه کارکردی دارد چه برسد به اینکه بخواهند از آن برای ادامه تحصیل استفاده کنند.
پای درد و دل معلمان روستایی و عشایر
علی اکبر جرجندی، مدیر یکی از مدارس روستایی در شهرستان رودبار جنوب کرمان در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار داشت: هم اکنون کلاس های دانش آموزان عشایری با جمعیت ۱۵ تا ۲۰ نفر و کلاس های روستایی با جمعیت ۵ تا ۳۰ نفر حضوری برگزار می گردند چونکه دسترسی به شبکه شاد برای این دانش آموزان غیر ممکن است هم اکنون ما مناطقی را داریم که به هیچ عنوان اینترنت و حتی گاهی برق هم ندارند بدیهی است که دسترسی به فضای اینترنتی برای آنها غیر امکان دارد.
وی اضافه کرد: خیلی از خانواده های روستایی و عشایر با وجود کوچکترین مشکلی با ادامه تحصیل فرزندانشان مخالفت می کنند حال شما تصور کنید با قرار گیری مشکلی مانند بهره مندی از اینترنت و گوشیهای هوشمند بر سر راه دانش آموزان عشایری و مشکلات اقتصادی ۸۰ درصد خانواده های آنان؛ شمار زیادی از دانش آموزان از تحصیل باز ماندند.
البته به قول جرجندی در این منطقه و به خصوص در جنوب کرمان سرباز معلم هایی با تحصیلات دیپلم و گاهی لیسانس مبادرت به تدریس دانش آموزان می کنند.
جرجندی در آخر اظهار داشت: این منطقه یک مدرسه شبانه روزی دارد که در فاصله ۶۰ کیلومتری منطقه قرار دارد و دانش آموزان اگر بخواهند به تحصیل در این مدرسه بپردازند با مشکل پیمودن مسافت رو به رو هستند. از طرفی معلمان هم برای رسیدن به محل تحصیل دانش آموزان باید از مسیرهای سخت و پرپیچ و خم روستا که فقط با ماشین های مدل بالا و یا موتورهای خیلی خوب امکان پذیر است عبور کنند؛ همینطور باید محلی را برای اسکان خود در این منطقه فراهم نمایند البته تمامی این هزینه ها بر عهده خود معلمان است که با حقوق های ناچیز آنها امکان پذیر نیست؛ اخیرا بیشتر مدارس روستایی به بخش خصوصی واگذار شده اند تا بخشی از هزینه معلمان تامین گردد اما تابحال ما شاهد هیچ اتفاق مثبتی نبوده ایم.
منبع: مدیریت آموزش
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب