در گزارش مدیریت آموزش مطرح شد
نظام استعدادیابی در كشور ما تصادفی است
به گزارش مدیریت آموزش معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش با اعلان اینكه در كشور ما استعداد یابی در همه زمینه ها همچون ورزش تصادفی است، اظهار داشت: وظیفه آموزش و پرورش استعدادیابی ورزشی برای فدراسیون ها نیست.
مهرزاد حمیدی معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار مهر درباب آخرین وضعیت کمی و کیفی درس تربیت بدنی در مدارس بویژه مدارس ابتدایی اظهار داشت: ما به سند تحول بنیادین بسیار وفادار هستیم و عصاره سند را که استخراج کردیم به ۷ سیاست رسیدیم. عصاره این سند به ما می اظهار داشت که به سمت مدرسه محوری، مشارکت، توسعه عدالت ورزشی و بهداشتی و اخلاق حرکت نماییم و ورزش محور باشیم. ما در برنامه های خود این ۷ سیاست را گنجاندیم.
وی افزود: خیلی از کارهای ما قبلاً به صورت سراسری برگزار می شد. ما طرح های ملی را تضعیف و طرح های مدرسه ای را تقویت کردیم. این یکی از سیاست هایی است که آموزه سند تحول بنیادین را به ما می دهد که نباید درگیر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار دانش آموز باشیم، از مابقی جامعه هدف دانش آموزی دور شویم و هزینه های خودرا برای تعداد کمی در نظر بگیریم.
حمیدی بیان کرد: یکی از کارهایی که انجام داده ایم این است که سه ساعت به ساعت درسی ورزش تربیت بدنی اضافه کردیم. در پایه های یازدهم و دوازدهم زنگ ورزش حذف شده بود که آنرا اضافه و کانون های درون مدرسه ای را فعال کردیم. همین طور ورزش درون مدرسه ای و المپیاد درون مدرسه ای را راه اندازی کردیم. از طرف دیگر، معتقد هستیم جامعه هدفمان وقتی دانش آموز است، جای فعالیت وی نیز باید درون مدرسه باشد بنا بر این مخالف هستیم که دانش آموز برای فعالیت ورزشی از مدرسه بیرون برود و ما جای دیگری برای وی هزینه نماییم.
وی اضافه کرد: خوشبختانه طرح هایمان سال قبل در مدارس جا افتاد. ما معتقدیم نباید سالن ورزشی در خارج از فضای آموزشی ساخته شود چون در چنین شرایطی، دانش آموز فقط نظاره گر است و نمی تواند استفاده مطلوبی از آن فضا ببرد اما اگر فضای تربیت بدنی درون مدرسه باشد، در بعدازظهر روز تعطیل هم دانش آموز می تواند از آن استفاده نماید ضمن اینکه اگر این سالن ها را خارج از مدرسه بسازیم، باید معلم خودرا از مدرسه بیرون ببریم و وی را مدیر سالن نماییم اما اگر فضای ورزشی درون مدرسه باشد، مثل کتابخانه و آزمایشگاه، خود معلمان آنرا پوشش می دهند.
ما سالن های ۲۰۰۰ متری با سقف های بلند نمی خواهیم بلکه به سالن های ۲۰۰ تا ۲۰۵ متری درون مدارس نیاز داریم که به ابزارها مجهز باشند بنا بر این طرحی را در مدارس ابتدایی شروع کردیم که ساخت سالن های کوچک بود و آنها را به ابزارهایی مجهز کردیم
معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش اظهار نمود: ما معتقد هستیم اگر به کلاس های پایه اول، دوم و سوم رسیدیم، می توانیم به بقیه پایه ها هم رسیدگی نماییم. اگر به داد دختران دانش آموز رسیدیم، می توانیم به داد همه دانش آموزان برسیم. ما سالن های ۲۰۰۰ متری با سقف های بلند نمی خواهیم بلکه به سالن های ۲۰۰ تا ۲۰۵ متری درون مدارس نیاز داریم که به ابزارها مجهز باشند بنا بر این طرحی را در مدارس ابتدایی شروع کردیم که ساخت سالن های کوچک بود و آنها را به ابزارهایی مجهز کردیم که دانش آموزان بتوانند به درس ورزی و ایجاد توانایی حرکت چشم و دست و توانایی های پایه برسند درحالی که در یک سالن ۲۵۰۰ متری، نهایتاً ۱۲ دانش آموز می توانند والیبال بازی کنند و منتظر یک توپ باشند که پنجه ای به آن بزنند.
وی در پاسخ به این پرسش که ساخت این سالن ها به کجا رسید و آیا فاز دوم هم دارد؟ اظهار داشت: ما ۳۸۰ سالن کوچک را تعریف کردیم که خیلی از آنها ساخته شد و برخی به سبب کمبود منابع ساخته نشد. وظیفه ما ساخت وساز نیست، چونکه این سالن ها را بعنوان نمونه ساخته ایم که به طرف آن هجوم برده و مطالبه گری ایجاد شود و نوسازی مدارس یک الگو داشته باشد، خیرین و مدیران الگویی داشته باشند و نشان دهیم که دانش آموزان در این سالن ها چقدر می توانند شاد باشند. شاید یک خَیّر نتواند سالن بزرگی بسازد اما می تواند این سالن های کوچک را تهیه نماید.
حمیدی با انتقاد نسبت به اینکه همه دروس در مدارس کلاس دارند اما به درس تربیت بدنی که می رسد، حیاط مدارس برای آن در نظر گرفته می شود، اضافه کرد: حیاط مدرسه کلاس درس نیست؛ نه باران اجازه می دهد که دانش آموزان در حیاط فعال باشند نه گرما، گرد و غبار و آلودگی درحالی که درس تربیت بدنی، توازن شخصیتی دانش آموزان را می سازد و خستگی آموزشی شان را برطرف می کند. قبلاً شاهد بودیم که هر کجا زمان آموزشی کم می آمد، از درس تربیت بدنی می کاستند درحالی که امروز این گونه نیست.
معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به این پرسش که امروز هم در بعضی مدارس خاص، گاهی دانش آموزان اعلام می کنند که در طول سال زنگ تربیت بدنی نداشته اند و بویژه در پایه متوسطه دوم، زنگ ورزش به دروس ریاضی و علوم اختصاص پیدا کرده است و بعید بنظر می رسد در پایه دوازدهم، زنگ ورزش چندان جدی گرفته شود، اظهار داشت: هر کسی به ما نمونه ای بگوید که زنگ تربیت بدنی در مدرسه به درس دیگری اختصاص پیدا کرده، ما مدیر مدرسه را عزل می نماییم. اتفاقاً سال قبل ما مورد این انتقاد قرار گرفتیم که المپیاد درون مدرسه ای آنقدر هیجان دانش آموزان را بالا برد و برای فینال در حال تلاش بودند که کلاس های دیگر را برای آن ترسیم کردند؛ هرچند ما به کرونا برخورد کردیم و این فعالیت تعطیل شد. من نمی خواهم برای زنگ تربیت بدنی یا هر زنگ ورزشی، از کلاس دیگری بزنیم. گاهی ممکنست در جایی برف و باران ببارد و زنگ ورزش حذف شود و در اختیار دروس دیگری قرار گیرد. هر چند ما اعلام نموده ایم در چنین شرایطی هم باید ایست ورزشی و کارهایی که اعلام شده، داخل کلاس اتفاق بیفتد اما در هر صورت چنین اتفاقی ممکنست رخ بدهد ولی اینکه در مدرسه ای مطلقاً درس ورزش نباشد و زنگ آن به درس دیگری اختصاص یابد، قابل قبول نیست و حتما مدیر را عزل می نماییم چونکه سند تحول بنیادین می گوید «توازن در همه ساحت ها مد نظر است». رهبر انقلاب در پاسخ اینکه «از جوانان چه می خواهید؟» فرمودند «تحصیل، تحصیل و ورزش».
وظیفه ما استعدادیابی نیست و هدفمان هم این نیست، بلکه هدف ما توازن در بین دانش آموزان است. این را عادلانه نمی بینیم که جمعیت را در این هدف گسترده برای تعداد محدودی کنار بگذاریم البته وقتی المپیاد درون مدرسه ای شکل می گیرد و از دل آن، تیم مدارس بیرون می آید، یعنی پایه شناسایی استعداد وسیع شده است. در کشور ایران نظام استعدادیابی تصادفی داریم
معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش با انتقاد نسبت به اینکه نباید دانش آموزان را کاریکاتوری تربیت نماییم و یکی از انتقادها به تغییر الگوی مسابقات ورزشی به سمت المپیادهای درون مدرسه ای این است که استعدادیابی حرفه ای تحت تأثیر قرار گرفته است، بیان کرد: وقتی جمعیت هدف را ۱۴ میلیون دانش آموز در نظر بگیریم و بخواهیم به آنها خدمات ارائه دهیم، مجبوریم به سمت کارهای درون مدرسه ای حرکت نماییم. وظیفه ما استعدادیابی نیست و هدفمان هم این نیست، بلکه هدف ما توازن در بین دانش آموزان است. این را عادلانه نمی بینیم که جمعیت را در این هدف گسترده برای تعداد محدودی کنار بگذاریم البته وقتی المپیاد درون مدرسه ای شکل می گیرد و از دل آن، تیم مدارس بیرون می آید، یعنی پایه شناسایی استعداد وسیع شده است. در کشور ایران نظام استعدادیابی تصادفی داریم. در همه حوزه ها نیز این مسئله وجود دارد یعنی یک دانش آموز به صورت اتفاقی توسط خانواده هدایت می شود و یکدفعه فلان فدراسیون، آن فرد را شناسایی می کند یعنی نظام سراسری غربالگری در کل کشور نداریم درحالی که ما باید یک نسل را غربالگری نماییم. هم اکنون در چنین وضعیتی، ما غربالگری پایه را انجام می دهیم نه به سبب استعدادیابی بلکه برای فراگیر کردن ورزش. علاوه بر این، ۵۰۰۰ نفر در المپیاد درون مدرسه ای شرکت می کنند و حتی کسانی که نمی توانند در مسابقات حضور یابند، به آنها می گوئیم کارهای ساده مانند مچ اندازی انجام دهند. کجای کشور سراغ دارید که ۳۳ هزار معلم تحصیلکرده حاذق در یک رشته داشته باشد؟ ما در آموزش و پرورش این نیرو را داریم که بوسیله غربالگری مشاهده ای، دانش آموزان را به سمت آنچه استعدادش را دارند، سوق می دهند اما این نیروها ابزار فدراسیون ها نیستند.
حمیدی در پاسخ به پرسش دیگری درباب اینکه با توسعه هنرستان های تربیت بدنی موافق هستید و آیا در جریان چالش های آنها قرار دارید؟ اظهار داشت: واقعیت آن است که بحث هنرستان های تربیت بدنی با ما نیست. تنها هنگامی که می خواهند به این هنرستان ها مجوز بدهند، یک کارشناس از ما می خواهند که امکانات ورزشی وی را بسنجیم البته ما چالش ها و داعیه هایی دراین زمینه داریم.
وی اظهار داشت: وقتی یک دانش آموز از هنرستان در رشته برق فارغ التحصیل می شود، بلافاصله می تواند جایی مشغول شود و سیم کشی ساختمان انجام دهد اما در تربیت بدنی، ارائه کارت داوری و مربیگری، دست فدراسیون است و دانش آموزی که از هنرستان فارغ التحصیل می شود باید کارت خودرا از جای دیگری بگیرد ضمن اینکه معتقدیم درس ها باید به سمت کاربردی تر شدن برود اما نه محتوا بر عهده ماست و نه مدیریت آن. ما هم به دنبال توسعه هنرستان های دولتی تربیت بدنی نیستیم چون باید برای یک هنرستان ۱۵ نیرو را از ۱۵ مدرسه بیرون بیاوریم و به یک مدرسه بفرستیم که به ۲۰۰ نفر خدمات عرضه نماید و بعد از فارغ التحصیلی، اینکه چقدر بازار کار برای آنها وجود دارد، مبهم است. ما در این خصوص نظر کارشناسی خودرا به دوستان اعلام نموده ایم. زمانی هنرستان تربیت بدنی به شکلی است که به دانشگاه فرهنگیان وصل می شود که رشته تربیت بدنی داشته باشد و سپس ما بتوانیم از خروجی این فارغ التحصیلان بعنوان معلم تربیت بدنی در مدارس استفاده نمائیم که می شود به توسعه هنرستان های تربیت بدنی دولتی فکر کرد اما واقعیت آن است که هم اکنون باید تلاش نماییم بخش خصوصی وارد این حوزه شود و روی آن سرمایه گذاری کند و موافق توسعه این هنرستان ها در بخش دولتی نیستیم.
منبع: مدیریت آموزش
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب