لزوم توجه به ایمنی تردد دانش آموران
به گزارش مدیریت آموزش، رئیس انجمن جلوگیری از مرگ های غیرطبیعی راهکارهایی را برای ارتقا ایمنی ترافیکی کودکان و بخصوص دانش آموزان ارائه نمود.
سیف الله غریب در گفتگو با ایسنا، ضمن اشاره به اهمیت مبحث ایمنی ترافیکی دانش آموزان بخصوص در سرویسهای مدارس و مسیر رفت و آمد به مدرسه اظهار داشت: نکته اول اینست که ما باید میان امنیت و ایمنی تفاوت قائل شویم، این دو کلمه مفاهیم جداگانه ای دارند و به علت همین تفاوت هم میتوان اظهار داشت که هر کدام متولیان جداگانه ای هم دارد و در این میان پلیس راهنمایی و رانندگی و مدیران مدارس مهم ترین متولیان ایمنی ترافیکی دانش آموزان در معابر هستند.
حوادث ترافیکی، مهم ترین مخاطره برای قشر کودک و نوجوانغریب در ادامه ضمن اشاره به ایمنی ترافیکی دانش آموزان در معابر، سرویسهای مدارس و... خاطرنشان کرد: برقراری ایمنی یک جامعه به همه اقشار آن وابسته است. اما تأمین ایمنی برای نسل نوجوان، کودک و دانش آموز حساس تر و مهم تر است چون که این اقشار بیشتر در معرض خطر هستند و البته عموما در وقوع حادثه هم نقشی ندارند. یکی از عوامل مرگ کودکان و نوجوانان در کشور ما تصادفات رانندگی و جاده ای است. حتی به تازگی پلیس هم آماری را اعلام نمود که ۱۸ درصد از جانباختگان حوادث رانندگی کودکان و در واقع افراد زیر ۱۸ سال هستند. یعنی هر ساله حدود سه هزار نفر از کودکان ما در تصادفات رانندگی جان خویش را از دست می دهند که آمار قابل توجهی است.
وی با بیان وظایف و مسئولیت های موجود برای کاهش این آمار اظهار داشت: مساله و مشکل تصادفات رانندگی در ایران سبب می شود تا وظایف و مسئولیت های گوناگونی متوجه مسئولین آموزش و پرورش، مدیران مدارس، رانندگان سرویس ها، اتوبوس ها و والدین کودکان شود. باید در بحث تردد، ایمنی همه کاربران بخصوص کودکان در نظر گرفته شود. برای بهبود وضعیت ایمنی ترافیک باید به بهبود سه مبحث اصلی و مهم خودرو، مسیر و راننده پرداخته شود.
موارد ایمنی باید در قرارداد مدارس و سرویسهای مدرسه قید شودغریب ضمن اشاره به اهمیت بررسی ایمنی خودرو ها اظهار داشت: با عنایت به حساسیت مبحث ایمنی ترافیکی دانش آموزان، باید ارزیابی های خودروی حمل دانش آموزان یا همان سرویسهای مدارس با دقت صورت گیرد. برای این کار باید در ابتدا دستورالعمل استاندارد که در آن شرایط الزامی برای حمل دانش آموزان گنجانده شده ایجاد و بر مبنای آن چک فهرست های روزانه، ماهیانه و سالیانه تهیه شود و مسئولین مدارس و مالکان خودرو ها باید برپایه دستورالعمل قرارداد سرویس مدارس را تنظیم و بر مبنای چک فهرست های آن وضعیت خودروی حمل دانش آموزان را در بازه های زمانی مختلف بررسی و نقاط ضعف و مشکلات خودرو یا خودرو ها در اسرع وقت برطرف شود.
وی افزود: در این بررسی ها موارد فنی نظیر ظاهر و تاریخ تولید لاستیک های خودرو، بدنه خودرو و فضای داخل خودرو، کیسه های هوا و لنت های ترمز و... باید بررسی شود. این نکته هم مهم می باشد که مدرسه ها باید در قراردادهای خود با شرکتهای گوناگون، نکات ایمنی را در قرارداد ذکر کنند. قانون هم در این حوزه می گوید که باید در هر قرارداد خرید خدمت یا پیمان کاری شامل مسئولیت های ایمنی مربوطه باشد. البته برخی مدارس با نادیده گرفتن این ریسک ها هیچ قراردادی با رانندگان سرویسهای مدارس امضا نمی کنند یا قراردادها بین والدین و راننده خودرو بسته می شود. که در این صورت والدین دانش آموزان باید به این نکات توجه داشته باشند و حتما قرارداد مکتوب که در آن موارد ایمنی ذکر شده باشد با راننده خودرو ببندند.
غریب خاطرنشان کرد: ازاین رو یکی از مهم ترین نکاتی که در بحث حمل و نقل دانش آموزان مهم می باشد همین خودرو های حامل دانش آموزان هستند. در این شرایط حتی مکان و نحوه سوار شدن و پیاده شدن و نشستن ایمن دانش آموزان در خودرو هم مهم می باشد و باید به آن پرداخته شود. بعضی از شرکت ها برای ایمنی بیشتر کارکنان در دستورالعمل یا قرارداد سرویسهای حمل و نقل کارکنان خود بیان کرده اند که باید از خودروهایی استفاده گردد که زیر پنج سال عمر داشته و بیشتر از ۴۰۰ هزار کیلومتر هم مسافت طی نکرده باشند. رعایت این موارد منجر به افزایش استحکام، ایمنی و تاب آوری خودرو در رویداد ها خواهد شد. متاسفانه به شخصه شاهد آن هستم که سرویسهای مدارس در وضعیت کنونی، اغلب خارج از رده هستند و استقامت کمی هم دارند.
غریب با بیان ضرورت ایجاد ساختار ایمنی و بهداشت در وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: به نظر من وزارت آموزش و پرورش باید از متخصصان ایمنی و بهداشت حرفه ای برای ایجاد مکانیزمی برای نظارت بر ایمنی ترافیکی سرویسهای مدارس و دیگر وسائل حمل و نقل دانش آموزان و سایر موارد ایمنی دانش آموزان در مدارس و اردوها کمک بگیرد. بررسی آمارهای حوادث در راه منزل تا مدرسه نشان داده است که وضعیت بسیار نامطلوب است و اقدامات اثربخشی در این خصوص مشاهده نمی شود.
رانندگان سرویس مدرسه باید از ابعاد مختلف ارزیابی شوندغریب همینطور در رابطه با اهمیت ارزیابی صحیح رانندگان سرویس ها برای بالا بردن ایمنی ترافیکی دانش آموزان اظهار داشت: مبحث دیگر در بحث ایمنی حمل و نقل مدارس، صلاحیت رانندگان است. هم اکنون رانندگان سرویسهای مدارس ارزیابی مشخصی ندارند و تنها با داشتن گواهینامه و خودرو می توانند در این حوزه فعالیت کنند. این در شرایطی است که یکی از عوامل اصلی تصادفات، عامل انسانی یا همان رانندگان هستند پس باید تمرکز بیشتری روی آن وجود داشته باشد.
وی افزود: متاسفانه حتی در سازمان های بزرگ هم به این مورد توجه نمی گردد. در کشورهای پیشرو دستورالعمل های سختگیرانه ای برای انتخاب رانندگان خاص مانند رانندگان سرویسهای مدارس وجود دارد و این افراد هم از منظر شناختی و هم از نظر روانی آزموده و ارزیابی می شوند و باید در این آزمون ها نمره قبولی را کسب کنند. در ایران این مورد وجود ندارد و خیلی از راننده های ما به دلیل مشکلات روانی و شناختی توانایی عملکرد ایمن در شرایط خطرناک را ندارند. واحدهای نظارتی مانند پلیس و آموزش و پرورش باید بیشتر به این مورد توجه نمایند. تحقیقات و آزمون های خوبی نظیر آزمون درک خطر رانندگی در ایران تهیه شده اما هم اکنون صرفاً برای فعالیتهای تحقیقاتی از آنها استفاده می شود در حالیکه در کشورهای پیشرو برای ارزیابی شناختی همه رانندگان و در سطوح مختلف استفاده می شود.
غریب تصریح کرد: انتخاب مسیر ایمن برای سرویس مدارس هم بسیار اهمیت دارد. بعضی از رانندگان برای فرار از ترافیک شهری یا چراغ قرمزها از مسیرهای ناایمن استفاده می نمایند که باید مورد توجه مسئولین و والدین باشد. در بعضی کشورها مسیر ایمن سرویس مدارس از ابتدا مشخص است و راننده ملزم به عبور از مسیر مشخص شده است.
آموزش های ایمنی ترافیکی پاشنه آشیل کشور ماستوی در رابطه با مسئولیت خانواده ها در این حوزه اظهارکرد: متاسفانه ما به کودکان و بزرگسالان هم آموزش های خوبی در زمینه ایمنی ترافیکی ندادیم و این امر سبب شده تا آمار صدمه های انسانی حوادث ترافیکی در کشور ما بالا باشد. از طرفی می دانیم که هزینه های این حوادث هم بسیار بالاست. در کشورهای پیشرو، آموزش های راهنمایی و رانندگی از ابتدایی به دانش آموزان عرضه می شود. ایمنی عمومی نظیر ایمنی خودرو، ایمنی در مقابل حریق، ایمنی برق، نکات ایمنی در اردوها و مکانهای تفریحی، ایمنی دوچرخه سواری و مفاهیم تابلو های ایمنی، در حد فهم کودکان مانند سایر دروس آموزشی تاریخ یا جغرافیا به کودکان آموزش داده می شود ولی در کشور ما تا کنون چنین اتفاقی نیفتاده است و ما می بینیم که حتی بزرگسالانمان هم اشتباهات مهلکی را مرتکب می شوند و به دلیل تصادفات رانندگی، برق گرفتگی یا غرق شدگی سبب مرگ خود و داغدار شدن خانواده خود همچون کودکان می شوند که در بعضی موارد سبب انحراف از مسیر نرمال زندگی کودکان شده است.
وی افزود: ازاین رو برای جلوگیری از رفتارهای ناایمنی که منجر به حوادث و مرگ غیرطبیعی می شود، باید آموزش های ایمنی به کودکان را جدی بگیریم. البته پلیس و شهرداری آموزش های جسته و گریخته و موقتی در این حوزه عرضه می دهند اما همین موقت بودن سبب می شود تا اثربخش نباشد. متاسفانه مبحث ایمنی ترافیکی دانش آموزان در رفت وآمد به مدرسه، کلاس های درس و اردوها در نظر گرفته نمی شود و پروتکل مشخصی وجود ندارد.
غریب در ادامه اظهار نمود: باید فعالیتهای خطرناک و شرایط صدمه زایی که در فعالیتهای روزانه عموم جامعه را تهدید می کند توسط همه افراد جامعه مورد توجه قرار گیرد و به مسئولین مربوطه اطلاع رسانی شود. مشکلی که حالا وجود دارد اینست که کودکان و حتی افراد بزرگسال ما مهارت شناسایی خطرات را ندارند در حالیکه علم آن وجود دارد. در واقع مهم ترین چیزی که ما باید به دانش آموزان آموزش دهیم خطرات در محیط ها و فعالیتهایی است که انجام می دهند.
وی خاطرنشان کرد: باید به دانش آموزان آموزش داده شود که هنگام سوار شدن یا پیاده شدن از خودرو حتما وقتی خودرو به صورت کامل ایستاده است از خودرو خارج شده یا وارد آن شوند. دوم این که پیش از بستن در خودرو مشاهده کنند که هیچ قسمتی از لباس یا کیفشان بین در و بدنه خودرو قرار نگرفته است. همینطور ریسک هایی مانند تردد موتورسیکلت ها در محل عبور عابرین پیاده که کمتر به آن اشاره می شود و موارد دیگر ایمنی را میتوان حتی به صورت بروشور، پوستر و... به دانش آموزان یاد داد.
رییس انجمن جلوگیری از حوادث غیرطبیعی در ادامه با بیان راهکارهای بهبود وضعیت ایمنی دانش آموزان همچون ایمنی ترافیک اظهار داشت: به نظر من همکاری مدارس با سازمان های مردم نهاد و متخصصان ایمنی و بهداشت حرفه ای می تواند بسیار مفید باشد. ما دانش کاهش ریسک و ایمنی را داریم در دانشگاه های ما رشته ی ایمنی و بهداشت حرفه ای یا HSE تدریس می شود و ما متخصصان ایمنی با دانشی در صنایع مختلف داریم اما نمی دانم چرا انگیزه لازم برای اجرای ایمنی در مکانهای عمومی و خیابان ها وجود ندارد. شاید مشکل ما اینست که جریان اطلاعات در مبحث ایمنی ترافیکی به درستی منتقل نمی گردد. شاید متولیان ایمنی ترافیک به جای پذیرش مسئولیت تلاش در انتقال آن به دیگران یا مردم هستند.
وی افزود: چرا از متخصصان ایمنی و بهداشت شغلی یا HSE در وزارت راه یا پلیس راهنمایی و رانندگی یا صداوسیما استفاده نمی شود تا درک درستی از حوادث و جلوگیری از آنها به وجود بیاید؟
رییس انجمن جلوگیری از حوادث غیرطبیعی با بیان وضعیت نامناسب ایمنی ترافیکی در کشور تصریح کرد: نرخ صدمه های ترافیکی در ایران بسیار بالاست و نوک پیکان این صدمه ها هم به سمت اقشار صدمه پذیر مانند کودکان و نوجوانان نشانه گرفته شده است. همه ما در برابر مسائل ایمنی مسئول هستیم و باید برای آن اهمیت قائل شویم. ایمنی یعنی ما چقدر اطمینان داریم که از صدمه ها به دور هستیم پس در مورد ایمنی سرویس حمل و نقل هم باید از خودمان بپرسیم چقدر اطمینان داریم که کودکان مان در راه رفت و آمد به مدارس از صدمه ها و جراحات دور هستند؟ آیا ما تمام تلاشمان را کرده ایم یا می نماییم و هنگام فرستادن دانش آموزان به مدارس اطمینان خاطر داریم که از صدمه ها و جراحات دور هستند؟ همه ما باید این سوال را از خود بپرسیم و برای بالاتر بردن میزان حصول اطمینان دوربودن از صدمه ها تلاش نماییم.
منبع: مدیریت آموزش
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب